علم ستاره شناسی چیست؟

ستاره شناسی مطالعه ستارگان، سیارات و اجرام آسمانی دیگر است. ستاره شناسان تلاش می کنند تا بفهمند که این اجرام آسمانی کجا هستند و چگونه حرکت می کنند. آنها مطالعه می کنند که سیارات از چه ساخته شده اند و درباره این که ستارگان چگونه نور ایجاد می کنند تحقیق می کنند. ستاره شناسان نظریه هایی می دهند یا حدس هایی می زنند درباره این که چگونه و چه موقع جهان تشکیل شده است.  

ستاره شناسی یکی از قدیمی ترین علوم است. ستاره شناسی در دوران باستان شروع شده. یعنی زمانی که اولین انسان ها به این موضوع توجه کردند که اجرام آسمانی به شکل دایره ای حرکت می کنند یا الگوهایی را در حرکتشان تکرار می کنند.

ستاره شناسان باستان عقیده داشتند که خورشید و سیارات، به دور زمین می گردند. اما در سال 1543 یک ستاره شناس لهستانی به نام نیکلا کپرنیک گفت که زمین و سیارات دیگر به دور خورشید می گردند. ستاره شناسان در گذشته تنها درباره اشیایی که می توانستند با چشم غیر مسلح یا با تلسکوپ های ساده ببینند چیزهایی می دانستند.

امروزه ستاره شناسان آلات و ابزار زیادی را مورد استفاده قرار می دهند تا جهان را مطالعه کنند. تلسکوپ های عظیم تصاویری از نزدیک از اشیای فضایی در اختیار فضانوردان می گذارد. این تلسکوپ ها به ستاره شناسان کمک می کنند تا درباره اشیایی  که نسبتاً به زمین نزدیک هستند مثل خورشید، سیارات و ستاره های دنباله دار مطالعه کنند.

برای آموختن درباره اشیایی که دورتر هستند، از تلسکوپ های رادیویی و انرژی ساطع شده از اشیای فضایی بهره می گیرند. رایانه ها نیز به ستاره شناسان کمک می کنند تا حسی از اطلاعاتی که از همه این ابزار می گیرند پیدا کنند.